Αγαπητοί αναγνώστες,
Πλησιάζει το επέτειο των γεγονότων της 29ης Ιανουαρίου 1988.
Πριν από 37 χρόνια, στις 29 Ιανουαρίου, από τα παιδιά μέχρι τους ηλικιωμένους, από χωρικούς μέχρι τους κατοίκους των πόλεων, οι Τούρκοι της Δυτικής Θράκης ήταν στους δρόμους.
Γιατί;
Για να δείξουμε την ύπαρξή μας σε αυτούς που λένε «δεν υπάρχουν Τούρκοι!»
Γιατί;
Για να πούμε «Φτάνει πια!» στην άρνηση της ύπαρξής μας από τη χώρα μας, σε αυτά τα εδάφη όπου ζούμε εδώ και αιώνες!
Πέρασαν 37 χρόνια!
Τα νομικά πρόσωπα της Τουρκικής Ένωσης Ξάνθης, της Τουρκικής Νεολαίας Κομοτηνής και της Ένωσης Τούρκων Δασκάλων Δυτικής Θράκης, τα οποία έκλεισαν με την αφαίρεση των πινακίδων τους λόγω της λέξης «Τουρκική» στην επωνυμία τους, δεν αποκαταστάθηκαν!
Οι πινακίδες δεν κρεμάστηκαν, οι θέσεις των πινακίδων είναι ακόμα άδειες!
Παρά την υπόθεση που κέρδισε η Τουρκική Ένωση Ξάνθης στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου το 2008 μετά από 22 χρόνια εσωτερικού νομικού αγώνα, οι σύλλογοί μας με τη λέξη Τουρκική στο όνομά τους εξακολουθούν να απαγορεύονται!
Αν και έχουν περάσει 17 χρόνια από τις αποφάσεις του ΕΔΔΑ για τις τρεις υποθέσεις του Πολιτιστικού Συλλόγου Τούρκων Γυναικών Νομού Ροδόπης και του Συλλόγου Νεολαίας Μειονότητας Νομού Έβρου, γνωστές σήμερα ως ομάδα υποθέσεων Μπεκίρ Ουστά, οι αποφάσεις δεν έχουν ακόμη εφαρμοστεί σε αυτές τις τρεις υποθέσεις!
Δεν τα παρατήσαμε, στεκόμαστε όρθιοι όπως την πρώτη μέρα!
Συνεχίζουμε τον αγώνα μας με επιμονή και αποφασιστικότητα!
Διοργανώνουμε πορείες και διαδηλώσεις διαμαρτυρίας για ίσες ευκαιρίες και δίκαιη εκπαίδευση.
Δεν μένουμε σιωπηλοί ούτε στο κοινοβούλιο, ρωτάμε τους συνομιλητές μας για τα προβλήματά μας!
Αγωνιζόμαστε με όλα μας τα όργανα ενάντια στις διακρίσεις που βιώνουμε κατά την άσκηση των δικαιωμάτων και των ελευθεριών μας!
Όποιος βρίσκεται στην πρώτη γραμμή του αγώνα αντιμετωπίζει ψευδείς ειδήσεις, συκοφαντίες, δυσφήμιση, απαξίωση και στοχοποίηση.
To ABTTF πήρε επίσης το μερίδιό της από αυτή την κατάσταση και κατέθεσε αγωγή αποζημίωσης κατά μιας ιστοσελίδας που έκανε ψευδείς ειδήσεις. Η αγωγή μας βρίσκεται ακόμη σε εξέλιξη.
Οι άνθρωποί μας που είναι οι επικεφαλής των θεσμών μας βρίσκονται συνεχώς στο στόχαστρο, εκτίθενται καθημερινά σε νέες δυσφημίσεις και συκοφαντίες.
Ωστόσο, η χώρα μας, η Ελλάδα, είναι γνωστή και αναγνωρισμένη ως το λίκνο της δημοκρατίας και έτσι παρουσιάζεται.
Αυτό είναι το λίκνο της δημοκρατίας;
οι μειονότητες προστατεύονται σε όλες τις χώρες της ΕΕ, η ύπαρξή μας αρνείται και τα δικαιώματά μας παραβιάζονται.
Από τα 27 κράτη μέλη της ΕΕ, μόνο η Ελλάδα έχει κλείσει τα μάτια και τα αυτιά της στις μειονότητες της χώρας της και είναι κουφή στις φωνές που ακούγονται!
Ως εκ τούτου, ο καθένας από εμάς συνεχίζει να αγωνίζεται τόσο εσωτερικά όσο και εξωτερικά.
Λαμβάνουμε μέρος στα Ηνωμένα Έθνη, στον ΟΑΣΕ, στο ΕΚ, στην ΠΑΣΕ και σε πολλά άλλα μέρη.
Θέτουμε επίμονα τα προβλήματά μας στην ημερήσια διάταξη και υψώνουμε τη φωνή μας.
Το γνωρίζουμε ότι ο δρόμος είναι μακρύς και στενός.
Αλλά ο αγώνας απαιτεί να περπατάς χωρίς να κουράζεσαι, σε έναν μακρύ και στενό δρόμο.
Κι εμείς αυτό κάνουμε.
Ζήτω η Ημέρα Κοινωνικής Αλληλεγγύης και Εθνικής Αντίστασης, 29 Ιανουαρίου!
Με εκτίμηση.
Χαλήτ Χαμπίπ Ογλού
Πρόεδρος ABTTF/ΕΟΤΔΘ
