Αγαπητοί αναγνώστες,
Το 2020 ξεκίνησε με μια πολύ δυναμική και πολυάσχολη ατζέντα. Μόνο τον Φεβρουάριο, η περιοχή μας φιλοξένησε τον Πρόεδρο και τον Πρωθυπουργό της χώρας μας.
Τώρα, η περιοχή μας βρίσκεται στην κορυφή της ημερήσιας διάταξης της χώρας ως αποτέλεσμα της κρίσης των προσφύγων που έχει εντατικοποιηθεί τις τελευταίες ημέρες.
Ο Πρόεδρος της χώρας μας ήρθε στην περιοχή μας στις 10 Φεβρουαρίου και ο Δήμος Μαρωνίας-Σαπών, το οποίο ανήκει και το χωριό μου Μιράνα, του έδωσε τον τίτλο του τιμητικού συμπατριώτη. Ο Παυλόπουλος, αναφερόμενος σε εμάς ως μειονότητα που ζει στη Θράκη, δήλωσε ότι είμαστε θρησκευτική μειονότητα που ζει στη Θράκη και ότι το γεγονός είμαστε Έλληνες μουσουλμάνοι και αυτό δεν θα αλλάξει.
Μήπως αυτή η δήλωση προέρχεται από τον ανώτατο εκπρόσωπο της χώρας μας, τον Πρόεδρο Παυλόπουλο, μας έκπληξε; Όχι! Κατά τη διάρκεια όλης της θητείας του, επανέλαβε την επίσημη θέση του κράτους που μας αγνοεί, αντί να ξεκινήσει διάλογο με την κοινότητά μας για να ανοίξει μια πόρτα.
Όλα τα θεσμικά μας όργανα, συμπεριλαμβανομένου της ABTTF, ορθώς αντέδρασαν στη δήλωση του Παυλόπουλου.
Δύο εβδομάδες μετά τον Πρόεδρο, ο πρωθυπουργός της χώρας μας Μητσοτάκης συμμετείχε σε μια συνάντηση που διοργάνωσε το Επαγγελματικό και Βιοτεχνικό Επιμελητήριο Ροδόπης στις 25 Φεβρουαρίου. Στις 27 Φεβρουαρίου, ο Μητσοτάκης συναντήθηκε με τον Βούλγαρο ομόλογό του Μπόικο Μπορίσοφ στην Αλεξανδρούπολη.
Ο Μητσοτάκης συναντήθηκε με εκπροσώπους των εμπορικών επιμελητηρίων, επαγγελματικών οργανώσεων, συνδικαλιστικών οργανώσεων και γεωργικών οργανώσεων στην Κομοτηνή και άκουσε τις απαιτήσεις για την ανάπτυξη της περιφερειακής μονάδας της Ροδόπης και πραγματοποίησε συνέντευξη Τύπου.
Όταν εξετάζουμε την εικόνα που αντανακλά στο κοινό, μπορούμε να δούμε ότι εμείς, οι εκπρόσωποι των θεσμών και οργανώσεων των Τούρκων της Δυτικής Θράκης, δεν συμμετείχαμε σε αυτή τη συνάντηση. Αυτό συμβαίνει επειδή δεν είχαν προσκληθεί!
Στην πραγματικότητα, αυτό δεν είναι μια νέα κατάσταση, μας αγνοούν ως η τουρκική κοινωνία εδώ και χρόνια.
Σκεφτείτε, ο πρωθυπουργός της χώρας μας έρχεται στην περιοχή μας, στη Ροδόπη αλλά συναντά μόνο το 45% του πληθυσμού της περιοχής. Με άλλα λόγια, από τη σκοπιά του πληθυσμού, ο Μητσοτάκης συναντιόταν μόνο με μια μειονότητα στην περιοχή. Πράγματι, εμείς ως Τούρκοι συνιστούμε την πλειοψηφία του πληθυσμού με 55%.
Αν και αντιπροσωπεύουμε την πλειοψηφία του πληθυσμού της περιοχής σε σχέση με τη συνάντηση για την ανάπτυξη της περιοχής, ο πρωθυπουργός μας δεν συναντήθηκε με τα στελέχη των θεσμών και των οργανώσεών μας, οι οργανώσεις μας δεν εξετάστηκαν κατά τη διάρκεια της συνάντησης.
Παρ 'όλα αυτά, υπάρχει μια πραγματικότητα που κανείς δεν πρέπει να ξεχάσει. Αυτό είναι που εδώ και αιώνες ήμασταν εδώ, είμαστε εδώ και θα συνεχίσουμε να είμαστε εδώ.
Και τότε ήμασταν Τούρκοι, και τώρα ακόμα είμαστε Τούρκοι.
Παρόλο που η χώρα μας είναι υπερήφανη για να παρουσιαστεί ως λίκνο της δημοκρατίας, ως χώρα της ΕΕ που συμμορφώνεται με τους κανόνες και τα πρότυπα της ΕΕ και αποτελεί παράδειγμα από την άποψη αυτή, η ίδια χώρα παρουσιάζει εδώ μια ανυποψίαστη, ρατσιστική και διακριτική στάση.
Ομοίως, η χώρα μας, η οποία είναι το λεγόμενο λίκνο της δημοκρατίας, δείχνει επίσης μια πολιτική μακριά από τη δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα σε σχέση με την κρίση των προσφύγων.
Χρησιμοποιεί δυσανάλογη δύναμη στους πρόσφυγες που έρχονται κοντά στα σύνορα, ανεξάρτητα από τους νέους, τους ηλικιωμένους ή τα παιδιά, και σταματώντας τους που είχαν εγκαταλείψει τη χώρα τους εξαιτίας του πολέμου να εισέλθει στη χώρα.
Σπαράζει η καρδιά μας παρακολουθώντας τα βίντεα από τα σύνορα.
Μπορούμε να δούμε τι είδους δημοκρατία και ανθρώπινα δικαιώματα υπάρχουν στη χώρα μας εξετάζοντας τη συμπεριφορά προς τους πρόσφυγες.
Ως Τούρκοι της Δυτικής Θράκης, γνωρίζουμε πολύ καλά αυτή τη συμπεριφορά!
Γνωρίζουμε πολύ καλά τι σημαίνει να αναγνωριστείς ως λίκνο της δημοκρατίας έξω από τη χώρα και να αγνοηθεί, πολιτικά, κοινωνικά, οικονομικά καταπιεσμένος και διακριτός στη χώρα, ισχυριζόμενος ότι δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα στον τομέα της ανθρώπινης και δικαιώματα μειονότητας στη χώρα.
Πράγματι, όταν η Χούντα ανατράπηκε το 1974, όταν η δημοκρατία ανασυγκροτήθηκε στη χώρα μας, αυτό το δημοκρατικό σύστημα δεν λειτούργησε για εμάς. Από αυτή τη στιγμή μέχρι σήμερα, έχουμε ζήσει πολλούς φόβους.
Αλλά οι παλιές εποχές έχουν τελειώσει!
Είμαστε τώρα μια κοινότητα που δεν παραμένει ήσυχη ενόψει των παραβιάσεων των δικαιωμάτων, των διακρίσεων κάτω από τη μάσκα της δημοκρατίας.
Δεν φοβόμαστε πια, δεν είμαστε σιωπηλοί. Δεν θα σωπάσουμε!
Αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο όλοι γνωρίζουν σήμερα για εμάς και όλοι γνωρίζουν ότι η πολιτική της χώρας μας προς εμάς είναι μια πολιτική διπλής όψης μακριά από την πραγματικότητα!
Γι 'αυτό πιστεύουμε ότι θα πάρουμε τη ζωή που αξίζουμε στο τέλος αυτού του δύσκολου και μακρή δρόμου! Με αποφασιστικότητα, αδιάκοπα, θα υπερασπιστούμε τα δικαιώματά μας!
Αφήστε τον Πρόεδρο της χώρας μας και τον Πρωθυπουργό να έρθουν ως εδώ και να μας αγνοήσουν!
Η αλήθεια είναι εκεί έξω, μια μέρα αυτή η ντεμοντέ κατάσταση του νου θα τελειώσει!
Θα υπάρξουν κυβερνήσεις που θα μας δουν όπως είμαστε, θα μας δεχτούν, θα μας αγκαλιάσουν!
Με εκτίμηση.
Χαλίτ Χαμπίπογλου
Πρόεδρος της ABTTF
