Στην παράλληλη έκθεσή του, το ABTTF περιέγραψε λεπτομερώς τα προβλήματα της Τουρκικής κοινότητας της Δυτικής Θράκης, καθώς και τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και τις διακρίσεις που υφίσταται.
Η Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία Τούρκων Δυτικής Θράκης (ABTTF) διαβίβασε στις αρμόδιες αρχές των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής (ΗΠΑ) την παράλληλη έκθεση που συνέταξε σχετικά με την Έκθεση για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα στην Ελλάδα 2024 που δημοσίευσε το Υπουργείο Εξωτερικών των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής (ΗΠΑ).
Στην παράλληλη έκθεσή του, το ABTTF επισημαίνει ότι η φετινή Έκθεση για την Ελλάδα έχει σημαντικά περιορισμένο περιεχόμενο, είναι μεροληπτική, στερείται αντικειμενικότητας και ευνοεί την κυβέρνηση, αγνοώντας πλήρως τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και τη συστηματική καταπάτηση του κράτους δικαίου στη χώρα. Το ABTTF εξέφρασε την απογοήτευσή του για το γεγονός ότι στην έκθεση δεν γίνεται καμία αναφορά στα προβλήματα της Τουρκικής κοινότητας της Δυτικής Θράκης και στις παραβιάσεις των δικαιωμάτων που υφίσταται.
Το ABTTF, σημειώνοντας ότι η Τουρκική κοινότητα της Δυτικής Θράκης θεωρείται εθνικό ζήτημα στην Ελλάδα και ως εκ τούτου αποτελεί ταμπού, κατέγραψε ότι δυστυχώς δεν υπάρχει ρεαλιστικό και αντικειμενικό κλίμα συζήτησης για θέματα που αφορούν την Τουρκική κοινότητα στα κύρια μέσα ενημέρωσης της Ελλάδας.
Το ABTTF δήλωσε ότι η εκπαιδευτική αυτονομία της Τουρκικής κοινότητας της Δυτικής Θράκης διασφαλίστηκε με τη Συνθήκη Ειρήνης της Λωζάνης του 1923, αλλά με την πάροδο των χρόνων, οι περίπλοκες νομικές διατάξεις και οι κυβερνητικές πρακτικές κατάργησαν στην πράξη αυτή την αυτόνομη δομή της εκπαίδευσης.
Παρά το γεγονός ότι η προσχολική εκπαίδευση είναι υποχρεωτική στην Ελλάδα, το ABTTF τόνισε ότι στην περιοχή της Δυτικής Θράκης, όπου ζει η Τουρκική κοινότητα, δεν υπάρχει ούτε ένα δίγλωσσο Τουρκικό νηπιαγωγείο. Υπογράμμισε επίσης ότι, κατά παράβαση της εκπαιδευτικής αυτονομίας της Τουρκικής κοινότητας, οι Ελληνικές αρχές προχωρούν στο κλείσιμο των Τουρκικών δημοτικών σχολείων της περιοχής με το πρόσχημα του μικρού αριθμού μαθητών και ότι ενώ το 2008 υπήρχαν 194 Τουρκικά δημοτικά σχολεία, λόγω των κλεισιμάτων ο αριθμός αυτός μειώθηκε σε 83 το 2025-2026.
Το ABTTF σημείωσε ότι, παρά το γεγονός ότι το Τουρκικό δημοτικό σχολείο στον Παλαιό Ζυγό, το οποίο είχε κλείσει το 2023, συγκέντρωσε ικανοποιητικό αριθμό μαθητών για το σχολικό έτος 2025-2026, δεν επαναλειτούργησε και ότι ο πραγματικός στόχος της Ελλάδας είναι η πλήρης κατάργηση της εκπαιδευτικής αυτονομίας της Τουρκικής κοινότητας της Δυτικής Θράκης.
Το ABTTF επισήμανε ότι, ως αποτέλεσμα της πολιτικής άρνησης της Ελλάδας να αναγνωρίσει την εθνοτική ταυτότητα της Τουρκικής κοινότητας της Δυτικής Θράκης, οι σύλλογοι που φέρουν τη λέξη «Τουρκικός» στην ονομασία τους είτε κλείνουν είτε δεν επιτρέπεται η εγγραφή τους. Ωστόσο τόνισε ότι η Ελλάδα αρνείται επίμονα εδώ και πάνω από 17 χρόνια να εφαρμόσει τις τρεις αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΔΔΑ) στην ομάδα υποθέσεων «Μπεκίρ Ουστά και λοιποί», που αφορούν την κλειστή Τουρκική Ένωση Ξάνθης και τους μη καταγεγραμμένους συλλόγους, τον Πολιτιστικό Σύλλογο Τούρκων Γυναικών Νομού Ροδόπης και τον Σύλλογο Νεολαίας Μειονότητας Νομού Έβρου.
Το ABTTF ανέφερε ότι, παρά τις καταδικαστικές αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΔΔΑ) κατά της Ελλάδας το 2007 και το 2008, το αρμόδιο δικαστήριο αρνήθηκε το 2010 την καταχώριση του Πολιτιστικού Συλλόγου Τούρκων Γυναικών Νομού Ξάνθης λόγω της λέξης «Τουρκικός» στην ονομασία του. Αφού εξάντλησε τα ένδικα μέσα στο εσωτερικό δίκαιο, ο σύλλογος προσέφυγε στο ΕΔΔΑ, το οποίο, με ομόφωνη απόφαση που εξέδωσε στις 24 Ιουνίου 2025 στην υπόθεση «Σαγήρ και λοιποί», έκρινε για ακόμη μία φορά ότι η Ελλάδα παραβίασε το Άρθρο 11 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ).
Το ABTTF κάλεσε την Ελλάδα να αποκαταστήσει την εκπαιδευτική αυτονομία της Τουρκικής κοινότητας της Δυτικής Θράκης, η οποία κατοχυρώθηκε με τη Συνθήκη της Λωζάνης του 1923, και να επικυρώσει τη Σύμβαση-Πλαίσιο του Συμβουλίου της Ευρώπης για την Προστασία των Εθνικών Μειονοτήτων (FCNM) και το Ευρωπαϊκό Σύμφωνο για τις Περιφερειακές και Μειονοτικές Γλώσσες.
