Πρόεδρος ABTTF: «Η χώρα μας επιμένει να μην εφαρμόζει πλήρως το διεθνές δίκαιο και τις διεθνείς συνθήκες στις οποίες είναι συμβαλλόμενο μέρος όταν πρόκειται για την Τουρκική κοινότητα.»
Η συζήτηση μεταξύ της χώρας μας Ελλάδας και της μητέρας πατρίδας μας της Τουρκίας για τα Δωδεκάνησα έφερε για άλλη μια φορά στην ημερήσια διάταξη τη Συνθήκη Ειρήνης της Λωζάνης του 1923 και την Τουρκική κοινότητα της χώρας μας σύμφωνα με την πρόσφατη επικαιρότητα. Η χώρα μας δεν σέβεται πλήρως τα δικαιώματα της Τουρκικής κοινότητας της Δυτικής Θράκης, της οποίας το καθεστώς καθορίστηκε από τη Συνθήκη της Λωζάνης, εδώ και χρόνια, καθώς δεν συμμορφώνεται πλήρως με τις διατάξεις της Συνθήκης. Επιπρόσθετα, παραβιάζει τα δικαιώματα της Τουρκικής κοινότητας της Δυτικής Θράκης, την οποία απορρίπτει ως «Τουρκική», και της Τουρκικής κοινότητας στα Δωδεκάνησα.
Όσον αφορά το θέμα ο Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας Τούρκων Δυτικής Θράκης(ABTTF) Χαλήτ Χαμπίπ Ογλού δήλωσε: «Ήμασταν πολύ αισιόδοξοι ύστερα από τη συνάντηση του πρωθυπουργού της χώρας μας και του προέδρου της μητέρας πατρίδας μας στην Κωνσταντινούπολη τον περασμένο Μάρτιο. Ωστόσο, το θετικό κλίμα που προέκυψε μετά τη συνάντηση, δυστυχώς, επιδεινώθηκε ξανά αμέσως μετά τις τελευταίες εξελίξεις. Τις τελευταίες μέρες η Συνθήκη Ειρήνης της Λωζάνης του 1923 και η Συνθήκη Ειρήνης του Παρισιού του 1947 έχουν έρθει πολλές φορές στο προσκήνιο με τις δηλώσεις της χώρας μας και της μητέρας πατρίδας μας. Με τη Συνθήκη της Λωζάνης κατοχυρώθηκε η εκπαιδευτική και θρησκευτική αυτονομία της Τουρκικής κοινότητας της Δυτικής Θράκης καθώς και της Ελληνορθόδοξης κοινότητας που ζει στην Κωνσταντινούπολη, στην Ίμβρο και Τένεδο ενώ με τη Συνθήκη του Παρισιού κατοχυρώθηκε αντίστοιχα η εκπαιδευτική και θρησκευτική αυτονομία της Τουρκικής κοινότητας των Δωδεκανήσων ιδίως της Ρόδου και της Κω. Ωστόσο, η εκπαιδευτική και θρησκευτική μας αυτονομία αποδυναμώθηκε σημαντικά με διάφορες τροποποιήσεις και υπουργικές αποφάσεις. Έκλεισαν περισσότερο από 100 δημοτικά σχολεία από το 1923 έως το σήμερα. Οι εκλεγμένοι Μουφτήδες μας δεν αναγνωρίζονται από τη χώρα μας και υπόκεινται σε αυθαίρετες δικαστικές διώξεις. Η χώρα μας η οποία έκλεισε τους συλλόγους μας με την ονομασία «Τουρκική» δεν εφαρμόζει τις αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου εδώ και 14 χρόνια. Ενώ στα Δωδεκάνησα δεν υπάρχει καν Τουρκικό σχολείο και Μουφτής. Η χώρα μας επιμένει να μην εφαρμόζει πλήρως το διεθνές δίκαιο και τις διεθνείς συνθήκες στις οποίες είναι συμβαλλόμενο μέρος όταν πρόκειται για την Τουρκική κοινότητα.»
