BİZ BİR ZENGİNLİĞİZ

2-4 Kasım tarihlerinde İskeçe Türk Birliği’nin 80. kuruluş yıldönümünü kutladık. Batı Trakya’daki kurumlarımızın en eskilerinden biri olan İskeçe Türk Birliği bir çok sıkıntılar atlatarak bugünlere geldi. Bu güzide kurumumuz 1927 yılından bu yana, resmiyeti elinden alınmasına rağmen hem hukuki mücadelesini sürdürüyor hem de anavatanımız Türkiye ile ülkemiz Yunanistan arasında barış, dostluk ve kardeşlik köprüsü olmaya devam ediyor. Aynı zamanda da İskeçe’de yaşayan Azınlık ile çoğunluk toplumu arasındaki diyaloğun geliştirilmesi çabalarına katkıda bulunuyor. Aynen 80. kuruluş yıldönümü etkinliklerinde olduğu gibi. Ben de başında bulunduğum kurumun adına Batı Trakyamızın en eski sivil toplum kuruluşu olan İskeçe Türk Birliği’nin 80. kuruluş yıldönümü etkinliklerine iştirak ederek kendilerine diasporada yaşayan Batı Trakyalı Türklerin her zaman yanlarında olduğunu ilettim.

80. kuruluş yıldönümü faaliyetleri çerçevesinde düzenlenen her iki etkinliğe de gerek Azınlığımızın bütün kurum ve kuruluşlarının temsilcilerinden gerekse de Batı Trakya Türk halkından yoğun bir katılımın olması dikkat çekici en önemli unsurdu. Ancak bölgemizde yaşayan çoğunluk toplumundan, yıllardan beri bir arada yaşadığımız komşularımızdan ne Kosta’yı ne Maria’yı aramızda göremedik. Etkinliklerde sadece Sinaspismos (Sol İttifak) İskeçe İl Örgütü temsilcisi ve 4 Kasım Pazar günü düzenlenen konferansta konuşmacı olarak da gazeteci Stamatis Sakelion yer aldı. Ne yazık ki çoğunluk toplumu, her zaman olduğu gibi, bizi hem kurum olarak hem de toplumsal anlamda yine yalnız bıraktı. Genel seçimlerde PASOK partisini İskeçe bölgesinde birinci parti yapmamıza ve 1 milletvekili kazandırmamıza rağmen aramızda değildiler. Acaba Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi’nin Dedeağaç Azınlık Gençlik Derneği hakkında lehimize verdiği karara gücendikleri için mi aramıza katılmadılar? Sebep bu değil tabii ki. Ülkemizi yönetenlerin ısrarla devam ettirmeye çalıştığı, bizi, Türk Azınlığı bir tehdit olarak gören resmi devlet politikalarından etkilendikleri için aramıza katılma konusuna mesafeli yaklaşıyorlar. Çünkü devlet bizimle diyaloğa girmek isteyen çoğunluk insanlarını hemen hain olarak damgalayıp dışlıyor. Bunun son örneğini Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi’nin kararından sonra yaşadık. Bu kararda mahkemedeki Yunanlı ve Kıbrıslı Rum yargıçlar da lehimize oy kullanmışlardı. Ancak sonra, Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi yargıçlığına kadar yükselmiş bu iki hukukçu Yunanistan’da neredeyse vatan haini ilan edildiler. Bu durum üçüncü dünya ülkelerini anımsatan bir tabloyu gösteriyor adeta. Halbuki ülkemiz Yunanistan 26 yıldan beri Avrupa Birliği üyesi ve demokrasinin beşiği sayılan bir ülke.

Peki ülkemiz Yunanistan azınlıkların bir zenginlik olduğunu ne zaman anlayacak ve bizlerle diyaloğa geçecek? Ülkemizin kalkınması ve demokratikleşmesi için mücadele veren biz Azınlık mensupları devletin ve çoğunluk toplumunun bizlerle bir an önce yakın diyalog kurmasını bekliyor ve istiyoruz. Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi de bizim bu barışçıl taleplerimizi yansıtan kararlar alıyor. Ama acaba ülkemiz Yunanistan bu mahkeme kararlarını da siyasi bir manevra olarak mı kullanıyor? Devlet ülke içindeki bir grup aşırı milliyetçinin tepkisini bertaraf etmek için mi Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi kararlarını bir araç olarak kullanıyor? Yani kendisi derneklerimizi aç(a)mıyor, Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi’nin mi açtırmasını bekliyor? Kısacası ülkemiz aşırı milliyetçi çevrelerin esiri olup, kendine güvenen bir devlet gibi davranamadığı için mi derneklerimizi aç(a)mıyor da Avrupa Mahkemesi’nin kararlarını bekliyor? Çünkü bilindiği üzere Avrupa İnsan Mahkemesi’nin kararlarını uygulamak anayasal bir zorunluluk. Başka bir deyişle devlet, aşırı milliyetçilere karşı, kendisi aç(a)madığı dernekleri Avrupa Mahkemesi aç deyince anayasal zorunluluğun ardına sığınıp açmak zorunda olduğunu söyleyebilecek. Böyle olduğunu düşünmek bile istemiyoruz ve ülkemizden siyasi samimiyet ve diyaloğa katkıda bulunmasını bekliyoruz.

Halit Habipoğlu
ABTTF Başkanı