Πρόεδρος ABTTF: «Η ίδια η χώρα μας είναι αυτή που παραβίασε με μονομερείς νόμους και πρακτικές την εκπαιδευτική μας αυτονομία, την οποία εγγυάται η Συνθήκη της Λωζάνης και η οποία λειτούργησε καλά από το 1923 έως το 1977! Όλα τα υπάρχοντα προβλήματα θα λυθούν από μόνα τους εφόσον γίνει η αποκατάσταση από τη χώρα μας της εκπαιδευτικής μας αυτονομίας.»
Η Μαίρη Κοσμίδου, αναπληρώτρια διευθύντρια Περιφερειακής Διεύθυνσης Πρωτοβάθμιας & Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Ανατολικής Μακεδονίας & Θράκης συνέταξε ένα άρθρο στην Τουρκική και Ελληνική γλώσσα σχετικά με την εκπαίδευση της Τουρκικής κοινότητας Δυτικής Θράκης.
Σύμφωνα με το άρθρο της εφημερίδας Gündem, στο άρθρο της με τίτλο «Πέντε γεγονότα για τη μειονοτική εκπαίδευση» το οποίο στάλθηκε στα μέσα ενημέρωσης, η κυρία Κοσμίδου Θίγει τα δημόσια και μειονοτικά σχολεία που λειτουργούν στην περιοχή της Δυτικής Θράκης και τον αριθμό των μαθητών που φοιτούν στα σχολεία αυτά, το ζήτημα των κλειστών σχολείων, τον αριθμό των μαθητών και των αιθουσών διδασκαλίας στα δημόσια και μειονοτικά σχολεία, τις δαπάνες των μειονοτικών σχολείων και τα χρήματα που δαπανώνται από τον κρατικό προϋπολογισμό για τη μεταφερόμενη εκπαίδευση.
Ο Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας Τούρκων Δυτικής Θράκης (ABTTF) ο Χαλήτ Χαμπίπ Ογλού απάντησε άμεσα στο άρθρο της κυρίας Κοσμίδου, το οποίο αγνοεί την εκπαιδευτική αυτονομία της Τουρκικής κοινότητας Δυτικής Θράκης, αντικατοπτρίζοντας την επίσημη άποψη του κράτους και δεν περιλαμβάνει σε καμία περίπτωση τα εκπαιδευτικά αιτήματα των ιδρυμάτων και οργανώσεων της Τουρκικής κοινότητας.
Αλήθεια πρώτη: Η κα. Κοσμίδου αναφέρει ότι στη Θράκη λειτουργούν 311 δημόσια δημοτικά σχολεία, όπου φοιτούν 15.250 μαθητές ανεξαρτήτως θρησκεύματος και ότι με βάση τη συνθήκη της Λωζάννης και τα σχετικά μορφωτικά πρωτόκολλα, λειτουργούν 90 μειονοτικά δημοτικά σχολεία 47 στη Ροδόπη, 34 στην Ξάνθη και 9 στον Έβρο, όπου φοιτούν 3.255 μαθητές.
«Η εκπαιδευτική μας αυτονομία σφετερίστηκε με μονομερείς νόμους και εγκυκλίους από το 1972 παρόλο την εγγύηση βάσει της Συνθήκης της Λωζάνης σχετικά με την εκπαιδευτική μας αυτονομία. Μέχρι το 1977, οι μισθοί των δασκάλων για τα μαθήματα Τουρκικών στα δίγλωσσα σχολεία μας πληρώνονταν από τις εφορευτικές επιτροπέ που εκλέγονταν από τους γονείς. Αυτό ίσχυε ακόμη και κατά την περίοδο 1967-1974, όταν η στρατιωτική χούντα ήταν στην εξουσία στη χώρα μας.»
Αλήθεια δεύτερη: Η Κοσμίδου δηλώνει ότι όπως στην υπόλοιπη επικράτεια, ο πληθυσμός της περιοχής Δυτικής Θράκης μειώνεται αντίστοιχα, με αποτέλεσμα να μειώνονται οι μαθητές. Υπογραμμίζει παράλληλα ότι χωρίς μαθητές δεν μπορεί να υπάρξει σχολείο και κάτω από έναν κρίσιμο αριθμό μαθητών, τα σχολεία συγχωνεύονται ώστε να υπάρχει ο ελάχιστος απαιτούμενος αριθμός μαθητών.
Χαμπίπ Ογλού: «Η δημογραφική μείωση είναι ένα σημαντικό πρόβλημα όχι μόνο στη χώρα μας αλλά και σε άλλα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης και σε γειτονικές χώρες, αλλά ο κύριος λόγος για τον χαμηλό αριθμό μαθητών στα δημοτικά σχολεία στα χωριά μας στη Δυτική Θράκη δεν είναι η μείωση του πληθυσμού αλλά η προτίμηση των γονέων να στέλνουν τα παιδιά τους στα δημόσια σχολεία. Ο λόγος αυτής της προτίμησης είναι η μείωση της ποιότητας της εκπαίδευσης στα σχολεία μας λόγω του κρατικού ελέγχου στα αυτόνομα σχολεία μας.»
Αλήθεια τρίτη: Η Κοσμίδου σημειώνει ότι η μειονοτική εκπαίδευση απολαμβάνει πολλά προνόμια. Παραδείγματος χάριν το όριο για την αναστολή λειτουργίας των δημοσίων σχολείων είναι 15 μαθητές με έναν εκπαιδευτικό ανά τμήμα, ενώ για τα μειονοτικά σχολεία είναι 9 μαθητές με δύο εκπαιδευτικούς ανά τμήμα με αποτέλεσμα πολλά μειονοτικά σχολεία όχι μόνο λειτουργούν ενώ θα έπρεπε να έχει ανασταλεί η λειτουργία τους.
Χαμπίπ Ογλού: «Ναι, η μειονοτική εκπαίδευση έχει πολλά προνόμια, όπως η δίγλωσση εκπαίδευση τόσο στη μητρική μας γλώσσα όσο και στη γλώσσα της χώρας μας. Αν η χώρα μας είχε αποκαταστήσει την εκπαιδευτική μας αυτονομία, ο αριθμός των μαθητών στα σχολεία μας θα είχε αυξηθεί και, επομένως, ο αριθμός των αιθουσών διδασκαλίας θα είχε αυξηθεί αντίστοιχα.»
Αλήθεα τέταρτη: Η Κοσμίδου αναφέρει ότι λόγω ακριβώς της προνομιακής μεταχείρισης των μειονοτικών σχολείων το 2023 ανεστάλη η λειτουργία 19 δημοσίων σχολείων αλλά μόλις 9 μειονοτικών υπογραμμίζοντας το γεγονός ότι το 70% των μειονοτικών σχολείων στη (Δυτική) Θράκη είναι ολιγοθέσια αντιθέτως, μόλις 7% των δημοσίων είναι ολιγοθέσια.
Χαμπίπ Ογλού: «Από το 1977, όπου σφετερίστηκε η εκπαιδευτική μας αυτονομία και τα σχολεία μας τέθηκαν υπό τον έλεγχο του κράτους, ο αριθμός των μαθητών στα δημοτικά σχολεία των χωριών μας μειώνεται συνεχώς. Επιπλέον, δεν υπάρχει ούτε ένα Τουρκικό νηπιαγωγείο στο νομό της Ροδόπης, όπου αποτελούμε την πλειοψηφία του πληθυσμού, και στο νομό της Ξάνθης, όπου αποτελούμε περίπου το ήμισυ του πληθυσμού. Ο αριθμός των δημόσιων νηπιαγωγείων σε κάθε μία από τους δύο αυτούς νομούς είναι 141. Και πάλι, υπάρχουν 25 δημόσια γυμνάσια και λύκεια στη Ροδόπη και 32 στην Ξάνθη, ενώ υπάρχει μόνο ένα Τουρκικό μειονοτικό γυμνάσιο και λύκειο σε αυτούς τους δύο νομούς. Ενώ είχαμε 226 δημοτικά σχολεία στην περιοχή μας το 2003, ο αριθμός αυτός έχει μειωθεί σε 90 το εκπαιδευτικό έτος 2023-2024. Αν το κράτος είχε ακούσει το δίκαιο αίτημά μας που εκφράζουμε εδώ και χρόνια και είχε αποκαταστήσει την εκπαιδευτική μας αυτονομία, οι αίθουσες διδασκαλίας στα σχολεία μας θα ήταν γεμάτες και τα σχολεία μας θα ήταν περισσότερα από τα δημόσια σχολεία σε άμεση αναλογία με την πληθυσμιακή αναλογία σε αυτούς τους δύο νομούς.»
Αλήθεια πέμπτη: Η Κοσμίδου τονίζει ότι η Ελληνική Πολιτεία έχει αναλάβει εξ ολοκλήρου το κόστος της μεταφοράς των μαθητών, καθώς και τα λειτουργικά έξοδα των μειονοτικών σχολείων συμπεριλαμβανομένης της καθαριότητας. Ωστόσο αναφέρει ότι την κρατική αυτή χρηματοδότηση διαχειρίζεται η εκάστοτε σχολική εφορεία, τα μέλη της οποίας προέρχονται και εκλέγονται από τους ίδιους τους γονείς των μαθητών με αντίκρισμα και στον εξοπλισμό των μειονοτικών σχολείων, ο οποίος συχνά υπερέχει έναντι των δημοσίων. Τέλος δηλώνει ότι η Ελλάδα όχι απλώς εφαρμόζει με πλήρη σεβασμό τη Συνθήκη της Λωζάννης και τα μορφωτικά πρωτόκολλα, αλλά έχει διαμορφώσει και σωστά ένα εντυπωσιακά προνομιακό πλαίσιο στήριξης της μειονοτικής εκπαίδευσης.
Χαμπίπ Ογλού: «Η σύγκριση της κας Κοσμίδου σχετικά με τον εξοπλισμό των δημοτικών μας σχολείων με αυτόν των δημόσιων σχολείων είναι εντελώς παράλογη. Η ίδια η χώρα μας είναι αυτή που παραβίασε με μονομερείς νόμους και πρακτικές την εκπαιδευτική μας αυτονομία, την οποία εγγυάται η Συνθήκη της Λωζάνης και η οποία λειτούργησε καλά από το 1923 έως το 1977! Όλα τα υπάρχοντα προβλήματα θα λυθούν από μόνα τους εφόσον γίνει η αποκατάσταση από τη χώρα μας της εκπαιδευτικής μας αυτονομίας. Σύμφωνα με την αναφορά της κας Κοσμίδου το μόνο που έχει σημασία είναι τα παιδιά και το μέλλον τους με σεβασμό στην ταυτότητά τους. Περιμένουμε από την κα Κοσμίδου να το δείξει αυτό στην πράξη και όχι στα λόγια, και της συνιστούμε να εξετάσει το μοντέλο της μειονοτικής εκπαίδευσης στη Γερμανο-Δανική συνοριακή περιοχή, όπου η ταυτότητα των μαθητών γίνεται πλήρως σεβαστή και η δίγλωσση εκπαίδευση εφαρμόζεται τέλεια, ως ένα καλό παράδειγμα.»
*Φωτογραφία/Πηγή: www.gundemgazetesi.com
